New York

4.30 zou de wekker aflopen, maar zover kwam het niet.....we waren ruim voor die tijd al wakker. Vandaag is het dan zover, op naar het land van de onbegrensde mogelijkheden. We kunnen goed doorrijden en zijn redelijk snel op Schiphol, ingecheckt zijn we al het is alleen nog even de bagage afgeven en door de douane. Maar goed dat we 23 kg mee mogen nemen...heb voor de afwisseling es geen overgewicht, al is het krapjes aan :-). En na een laatste kopje Hollandse koffie in heerlijk Delfts blauwe mokken, kopje thee en een heerlijk Hollands broodje kaas gaan we naar de gate.   Het boarden verloopt eigenlijk best vlotjes en dan eindelijk die veel besproken body scan....spannend.....ja echt niet dus en laat staan dat er iets te zien valt. 10.15 zijn we er klaar voor, de deuren zijn dicht en we kunnen, maar de verkeersleiding denkt er toch anders over en stipt 10.30 mogen we dan eindelijk van de gate om vervolgens naar een of ander uithoek van het vliegveld te taxien. Maar dat mag de pret niet drukken, wij gaan naar Amerika.   De vlucht verloopt zonder noemenswaardige bijzonderheden, behalve dan dat ze bij Delta goed kunnen stoken....we zitten er letterlijk warmpjes bij. Kunnen we alvast wennen aan het goede weer op plaats van bestemming. Om 12.45 uur hebben we touch down op JFK airport waarna het nog ca. 15 min duurt voor wij aan de gate staan. De rij bij de douane is enorm, maar om dat het met lopen toch wat erg vermoeiend bleek te zijn, hebben we als nog om een rolstoel gevraagd voor Tiny. Het bijkomende voordeel is dat je dan langs de rij wordt geloodst en zonder al te lang te hoeven wachten door de douane kan. De koffers kwamen gelukkig ook relatief snel, was alleen nog even het wachten op de scootmobiel. En vervolgens langs de rij af naar buiten naar de taxistandplaats. En iets voor twee zitten we dan in de taxi naar New York City. De taxichauffeur is een aardig man uit Queens die erg bekend was met de oude glorie van de Nederlandse voetbalgeschiedenis: Gullit, Rijkaard, Van Basten, Koeman, Davids....hij kende ze gelijk. Om 1500 uur zijn we dan bij het hotel, inchecken gaat snel en dan is het naar boven spullen op de kamer zetten. De kamer blijkt ruimer dan verwacht. Hij is in ieder geval groter dan de kamer die wij in 2004 hadden in het hotel dat pal achter ons huidige hotel ligt. Destijds zaten wij op 46th Str en nu op 47th Str.   Het blijkt dat Time Square gedeelte voor auto's is afgesloten inmiddels en helemaal voetgangers deel is geworden. Er lopen nu allerlei maffe figuren rond denk aan Mickey Mouse met Minie, Sponge Bob, Sesamstraat figuren en natuurlijk de naked cowboy, alhoewel naakt is een groot woord. Hij draagt een hoed, laarzen en een slip met de woorden Naked Cowboy, dus naakt......, Met iedereen kun je op de foto waarvoor je dan wel even moet betalen. We worden aangesproken door een van de vele verkopers van theaterkaarten of we interesse hebben en waar we vandaan komen om vervolgens in het met een engelsaccent doorpsekt Nederlands te horen dat zijn moeder in jawel Eindhoven is geboren en of wij Theo Maassen kende. Na het eerste Starbucksje en wat foto's te hebben gemaakt, gaan we op zoek naar een metrostation. Daarvoor hoef je in NYC niet lang te zoeken. Het is alleen even puzzelen aan welke kant je moet zijn. Helaas voor minder validen is de metro niet zo toegankelijk en is het nog al wat trappen op en af. Daarbij is het ook nog  es heerlijk warm in de tunnelbuizen, dus  al met al wat vermoeiend. Helaas blijkt het nog al een jungletoer om de juiste metro te vinden, terwijl wij een aantal jaren terug er nog niet bijna moeite mee hadden. Wellicht dat de vermoeidheid van de vlucht etc. enigszins meespeelt in dezen. Uiteindelijk hebben we dan de juiste lijn gevonden, om er in de metro achter te komen dat het de expressmetro is die niet overal stopt....klaar, we pakken een taxi wanneer we weer bovengronds zijn. Het is weliswaar een kort ritje, maar de afstand om te lopen was toch te groot.   We stappen uit bij Dakota Building. En nou kan ik wel vertellen dat in dit prestigieuze woonblok de film Rosemary's baby is opgenomen en dat er veel beroemdheden als Lauren Bacal en Judy Garland hebben gewoond, maar dit appartementencomplex is toch vooral bekend om John Lennon die daar ook gewoond heeft en er op de stoep gestorven is. Yoko was helaas niet thuis anders hadden we wellicht 'n bakkie kunnen doen;-). Vlakbij ligt de gedenkplaats Strawberryfield waar het een drukte van belang is. Even is er wat consternatie als een rat zich door de mensen heen manoevreert om in de nabij  gelegen bosjes op zoek te gaan naar voedsel. Het beest lijkt zich weinig tot niks van de mensen aan te trekken en doet gewoon zijn ding. Naast mij op de bank ligt Mary Jane te dutten. Mary Jane past precies over de volledige breedte van de bank en met haar volslankte postuur ook nog precies in de ronding van het zitvlak. Eruit of eraf vallen gaat dus niet. Deze zwarte labrador dame heeft t goed naar haar zin, vindt het allemaal wel prima, als ze n keer over de bol wordt geaaid kun je eventueel een dankbare lik over je snoet terugkrijgen en verder trekt ze zich niks van alle drukte aan. Op de terugweg hebben we meer geluk  met de metro en beginnen het systeem weer wat in de vingers te krijgen. We stappen uit op 50th Str. en dan is  het nog 3 blokken naar ons hotel, een min. 10-15 in ons rustige tempo.  Onderweg kopen we nog wat water, want het kraanwater hier in de US is echt niet te drinken.   Terug in het hotel besluiten we om meteen maar wat te gaan eten. Het wordt de Italiaan op 46th Str. Voor Marco en mij oude bekende, we hebben er in 2004 ook gegeten. Het is inmiddels 18.30 uur en hebben we er al een flink aantal uurtjes op zitten. Toch valt het niet tegen met de jetlag, natuurlijk voelen we wel wat vermoeidheid, maar we vallen nog niet om van de slaap. We pakken een lichte maaltijd. Tiny en ik een visstoofpotje, die vol mosselen bleek te liggen...niet echt mijn favorietjes maar ze smaakten goed gelukkig. Na het eten is het lekker douchen en naar bed. Weliswaar is het nog vroeg (21.00) uur, maar het zij zo. Morgen is het vroeg uit de veren voor de Harlem Gospeltour.

Welkom op ons Reislog!

Hallo en welkom opons reislog!

Nog even en het is zo ver, op zaterdag 22 september gaat onze reis naar de Verenigde Staten dan echtbeginnen. Voor Tiny wordt dit, na een bezoek aan Florida in 1995,het tweede bezoek aan het land vande onbegrensde mogelijkheden. Voor Tamara en Marco wordt dit een vierde trip en een derde rondreisin dit prachtige land. Vanaf 22 september zullen wij je regelmatig op de hoogte houden van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanafdan zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waarwij ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie overons en de reis diewij gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan vooronze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Wezien je graag terug opons reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je metons meereist!

Groetjes,

Tamara, Tiny en Marco