Het is nog lekker fris buiten wanneer we iets voor 0700 uur naar de ontbijtruimte lopen. Even van genieten want het wordt zo warm hier. We moeten nog even wachten want men heeft 15 minuten vertraging met het klaarzetten van het ontbijt. Om 0800 gaan we op weg naar Memphis een ritje van een uurtje of vijf.   Op de Freeway blijkt dat de nacht toch ook weer wat slachtoffers heeft gemaakt. Er liggen twee dode herten langs de kant van de weg en een paar mijl verder op ligt er ook nog eentje. Het zijn toch wel flinke beesten, als je die voor je auto krijgt.... Het is lekker rustig op de weg met weinig verkeer, en zo cruise ik door het groene landschap heen. Freeway 28 is het zowaar nog rustiger en komen we sporadisch een tegenligger tegen. Hier rijd je echt midden in een dichtbegroeid bosgebied. Zo nu een dan afgewisseld met wat huizen dan wel kleine woongemeenschappen. Op een gegeven moment passeren we 4 mederwerkers van de locale opruimdienst die het vuil in de bermen aan het opruimen zijn. Geheel in stijl gekleed volgens de laatste mode van County Jail:-)   En zo cruisen we door het prachtig groene landschap van Mississippi. Wanneer ik Highway 55 opdraai, is er meteen meer verkeer op de been en zijn we niet meer zo alleen op de weg. Bij Jackson is het weer wat drukker ivm het stadsverkeer,  maar we zijn Jackson toch wel redelijk snel voorbij. Na de pitstop, de tank moest toch wel bijgevuld worden, neemt Tiny het tweede stuk op zich en rijden we op ons gemak verder richting Memphis Tenessee onder muzikale begeleiding van Elvis Presley, Roy Orbinson, Eric Clapton met BB King en Johnny Cash.   Tegen 1300 uur komen we in Memphis aan. Beale Street, the place to be, is afgesloten dus het is even zoeken naar een parkeergarage. Maar die is zo gevonden. Eerst gaan we lunchen. Naast het eetcafe waar we zitten speelt een lifebandje wat best aardig klinkt. Het is er gezellig druk. Na de lunch gaan we naar het museum van Rock & Soul. Hier wordt de geschiedenis van Rock'n Roll & Soul belicht. Er staan allerlei spullen van vergane tijden waaronder 2 originle Wulitzers, de piano waarop ik meen Hearbreak Hotel is componeerd, de eerste piano van Ike Turner, diverse kledingstukken van oa. Elvis Presley en Jerry Lee Lewis. Het is een heel interessant museum om te zien. Het grappige is ook dat hoewel er in de jaren 50/60 nog echt rassenscheiding was, men met de muziek toch steeds meer ging samenwerken.   Na het museum gaan we naar het hotel. Dit ligt ca. 15 min. rijden va. Beale Street. Het is even goed kijken waar we moeten parkeren. Er staat wel een bord met Heartbreak erop en vervolgens parking camping ground. Aangezien wij in het hotel zitten, is dit niet onze afslag. En zo staan we voor de ingang van het parking voor Graceland en blijkt dat we toch de inrit van de camping moeten hebben. Het inchecken duurt even want de receptionist wacht op vrijgave van de kamers. Met het uberkitsche blijkt het alleszins mee te vallen. De kamers zijn heel ruim. Je komt binnen in een ruim zitje met een driezitsbank wat tafeltjes en bureautje en een tv. Vervolgens heb je een kleine kitchenette en dan het slaapgedeelte met douche. Het is lekker gewoon niets meer en niets minder. Wel hebben we Elvis boven het bed hangen :-) In het hotel zitten toch wel echt verstokte Elvisfans. Als we even in de ontbijtruimte zitten, wordt er een Elvis show uit Las Vegas op TV uitgezonden. En op een gegeven moment doet Elvis zijn giga riem af althans is hij nog in de beweging van het afdoen van de riem en hoor ik een iemand roepen: he gives it away...en ja hoor een seconde of wat later geeft Elvis de riem weg....fantastisch. En verder wordt er bij de lobby een van de films uitgezonden. Uiteraard is er een Elvis giftshop, die mag je niet missen en het zwembad buiten is hartvormig..... Enig onderhoud is wellicht toch wel op zijn plaats in dit hotel, maar goed we overleven het wel.   In de buurt van het hotel zijn eigenlijk niet echt fatsoenlijke eetgelegenheden, anders dan de welbekende fast food ketens. Dus we besluiten om vanavond ergens op Beale Street te gaan eten. Kunnen we meteen foto's maken van de neonreclames. Hopelijk is vanavond als we terugkomen de wifi ook wat beter, want die is hier vooralsnog hopeloos.   En van het foto's maken is uiteindelijk niks gekomen. Nadat we eindelijk een tentje hadden gevonden die een redelijke kaart had en we gegeten hadden, bleek het weer omgeslagen te zijn en regende het. Op zich viel de regen nog wel mee, maar toen we eenmaal onderweg naar het hotel terug waren, kwam het met bakken uit de hemel en was het zicht op de snelweg erg nihil. Gelukkig werden we af en toe door bijgelicht door een flits, maar echt zoden zette dat ook niet aan de dijk. De voorspellingen voor morgen waren ook niet zo super, wellicht toch maar even in de gift shop kijken voor een Elvis regenponcho of paraplu.