Het is vroeg dag vandaag, niet omdat het per se moet, maar omdat we gewoon om 4 uur half 5 klaar wakker in bed liggen. Dan sta je toch maar op en zo komt het dat wij om 06.15 uur op Time Square staan. Het is een vreemde gewaarwording. Het normaal overvolle Time Square is nu op wat schoonmakers en nog wat andere vroege vogels na helemaal leeg. Bright Lights Big City, en zo is het....de neonreclames en enorme reclameborden steken in de vroege ochtendgloren nog fel tegen de donkere achtergrond af. En zo komt het ook dat wij om 06.30 bij Starbucks in de rij aansluiten voor een latte, capputje en croissantjes. Hebben we alvast iets gehad voor het ontbrijt. Ontbijten doen we in het cafe naast het hotel. Het is een heel oud cafe met een ouderwetse inrichting die aan de glorie dagen van wel eer doet denken. De sfeer is er goed en de bestellingen worden in hoogtempo opgenomen en uitgeserveerd. Het is een stevig maar goed ontbijt. En waar je in Amerika eigenlijk overal met creditcard kunt afrekenen is het hier cash only. Op ons gemak lopen wij naar het verzamelpunt voor de Harlem Gospel tour een paar blokken verder op. Omdat Duits voor  Tiny beter te volgen is, gaan we met de duitstalige  tour mee. Dieter, onze reisleider is geboren in Madrid, opgegroeid in Duitsland en woont sinds 1977 in New York. Hij weet ons veel te vertellen over New York en de bijzondere dingen die wij onderweg tegenkomen. Via de Riverside Drive die langs de Hudson rivier loopt, rijden we noordwaarts richting Spanish Harlem. Een paar decennia geleden durfde men hier niet normaal over straat te gaan. Criminaliteit vierde hoogtij in Harlem, maar those days are gone zoals ze dat zo mooi zeggen en Harlem is plek waar je weer gewoon over straat kan. Arm en rijk wisselt elkaar sterk af. Sociale woningbouw en dure appartmentgebouwen/kantoorgebouwen staan tegenover dan wel naast elkaar. Terwijl we verder richting het noorden rijden zien we in de verte de George Washington brug liggen. De bouw van deze brug begon in 1927 en in 1931 was de brug klaar. Het is een belangrijke verbindingsweg tussen New York en New Jersey. Een paar jaar geleden heeft een vliegtuig dat net van La Guaria Airport was  opgestegen een noodlanding gemaakt  op de Hudson. Destijds heeft de piloot nog net over deze brug heen kunnen vliegen om het vliegtuig vervolgens op het water te landen. Nu is de Hudson breed genoeg, maar een uitdaging blijft het wel. In het Fort Tyron Park stoppen we bij the Cloisters, het wereldberoemde museum met middeleeuwse kunst. Ik zeg wel wereldberoemd, maar bij ons was het niet bekend. Maar wij zijn ook niet echt kunstkenners. De stop is niet bedoeld om het museum te bezoeken, maar om even een korte wandeling te maken naar een punt waar je een mooi uitzicht over de rivier en op de brug hebt. Vandaar rijden we door richting het Apollo Theater. Onderweg kunnen we een blik werpen op het Yankee Stadium. In 2004 hebben we nog het oude stadion gezien, maar nu zien we dan het nieuwe. Bij het Apollo Theater stappen we even uit om foto's te maken. Dit theater opende in 1913 haar deuren. Het was the place to be voor populaire swingbands en vele beroemdheden als Duke Ellington, Billy Holiday, Aretha Franklin en Michael Jackson hebben hier opgetreden. Verder is er in de straat dan wel in de buurt van het theater veel graffiti te zien op de rolluiken van de winkels. Deze graffiti is gemaakt door de straatartiest Franco, die op deze manier de buurt wat mooier wil maken. Franco hebben we in 2004 ook tijdens een Harlem Gospeltour ontmoet en gesproken. Maar vandaag hebben we hem niet gezien. Na deze korte stop gaan we naar de Union Baptist Church, waar we hartelijk welkom worden geheten. En ook al weet je dat men deze bezoeken toelaat omdat het geld in het laadje brengt, toch voelen wij ons welkom. Iedereen heeft letterlijk zijn zondagse kleding aangetrokken om naar de kerk te gaan. Fantastisch om de zien. Helaas mogen we geen foto's maken. Het dameskoor zingt uit volle borst en als er bij een liedje een van de dames solo zingt, is dat toch wel een heel erg kippenvel moment. Het is prachtig om te zien wat voor een bezieling deze mensen hebben voor en met hun geloof. Na dit bezoek zit de tour erop en worden we teruggebracht naar de plek waar we ook zijn opgehaald. De route terug leidt via 5th Avenue, de duurste straat van New York. Alle merken zijn hier wel vertegenwoordigd. Bij Abercrombie en Fitch staat men zelfs in de rij om binnen te mogen om iets te kopen, waanzinnig eigenlijk. Het is lunchtijd wanneer we terug zijn op 43th Str. en wij lusten ook wel wat. Bij Daniela op 8th Avenue ziet de kaart er goed uit dus wij gaan naar binnen. Een goede keuze. De sandwich blijkt niet zomaar sandwich met wat sla en gegrilde kip te zijn, maar het is bijna een half stokbrood. De frietjes zijn helaas wat slap, maar als je het broodje op hebt, hoef je echt geen friet meer. Ook de salade die ik heb besteld is ruim belegd met kipstukjes. Dus wordt het ook een stevige lunch.   Via een korte stop in het hotel, gaan we met de taxi naar de Intrepid Sea-Air-Space museum. De Intrepid is een vliegdekschipu uit WOII dat nu voor anker ligt in de Hudson rivier en dienst doet als museum. Op het vliegdek staan diverse gevechtsvliegtuigen uit de jaren veertig van de vorige eeuw. Naast het vliegdekschip ligt de raketondrzeeer Growler. De Growler heeft van 1958 tot 1964 voor de kust van de voormalige Sovjet Unie gepatrouilleerd en was destijds uitgerust met 4 Regulus I bommen die per stuk krachtiger waren dan de bom die op Hiroshima is gegooid. De onderzeeer is populair, de wachtrij is best lang en bij het bordje vanaf hier is het 40 min.wachten kreeg ik zowaar een Efteling gevoel, alleen duurde het hier iets langer dan 3 min. voor we uit de attractie waren. Wanneer we boven op het vliegdekschip staan, bedenken we dat we toch ook wel wat willen drinken. Er staan automaten met mineraalwater hoe spannend kan het zijn, nou het bleek heel spannend........het is niet helemaal duidelijk waar de creditcard nu doorheengehaald moet worden. Het apparaatje dan wel sleufje dat het zou moeten zijn reageert niet en onder het sleufje knippert een lampje bij ander sleufje dat precies lijkt op de sleufjes waar je je pas in moet stoppen wanneer je bijvoorbeeld geld gaat pinnen. De creditcard werd gretig naar binnen gezogen en daar bleeft het ook wel bij.......geen drinken en geen creditcard meer........sta je toch even vreemd te kijken. Blijkt dat wij toch het verkeerde sleufje te pakken hadden, het was het sleufje voor het briefgeld......en de creditcard is niet flexibel genoeg om het bochtje terug naar buiten te maken en bleef dus lekker hangen.   Gelukkig loopt er veel personeel rond en men was erg hulpvaardig. Maar helaas konden ze ons ook weer niet echt helpen, want deze machines waren niet van het museum maar van de Coca Cola company zelf. We moesten maar even het nummer op het apparaat bellen om iemand van het onderhoud te bellen. Fijn op zondag.....en al helemaal wanneer blijkt dat wij het nummer niet kunnen bellen dat op de machine staat omdat onze telefoon geen 0800-nummers uit de US pikt. Ja, allemaal erg vervelend maar we hadden toch wel wat opties volgens de medewerkers. Alleen diegene die wij nodig hadden zat er niet bij. Omdat de kaart er niet uit de krijgen was, stelde men voor om sowieso het apparaat af te plakken en dan zouden we wel even verder zien. Maar goed wij gingen echt niet zonder creditcard dat vliegdekschip verlaten. Uiteindelijk is het gelukt door het apparaat een paar keer aan en uit te zetten kwam er iets of wat beweging in de kaart waardoor hij net met een tangetje vast gepakt kon worden en uit het apparaat kon worden getrokken.  Als je het dan over een thrill ride hebt....nou dit was er een. Enfin, we konden weer op ons gemak verder de gevechtsvliegtuigen bekijken en uiteindelijk ook de Space Shuttle. Wat een machtig ding om te zien. Hij oogt best kleinals je hem op TV ziet, maar het blijkt een supergroot apparaat te zijn. Helaas mag je hem niet van binnen bekijken. Het is blijkbaar allemaal nog heel er geheim daarbinnen.   Het loopt tegen kwart voor vijf wanneer we de taxi naar het hotel terugpakken. Het is eeen mooie dag geweest en we hebben onze adrenaline kick voor die dag ook wel weer gehad. 's Avonds gaan we eten op een stukje van 46th Str. waaraan alleen maar restaurantjes liggen. Er liggen heel veel restaurants hier in de buurt en het wordt dan ook niet voor niks Restaurant Row genoemd. Morgen staat Liberty Island en Ellis Island op het programma. We gaan de scootmobiel meenemen, es kijken of dat allemaal lukt met de metro. We moeten er op tijd zijn, dus 06.15 uur loopt de wekker af, kon wel een gewone werkdag zijn:-):-)