Vandaag begint het programma wat later in de ochtend en kunnen we een uurtje uitslapen. Na het ontbijt in het hotel, gaan we naar CNN. CNN ligt vlakbij het aquarium waar we vanmiddag moeten zijn, dus parkeren we de auto weer in de garage bij het aquarium en lopen het korte stukje naar CNN. We zijn erg vroeg, maar binnen blijkt een hele plaza te zijn waar je kunt eten en drinken. Het is voornamelijk fast food wat de klok slaat, maar uiteraard hebben ze ook een Starbucks....!!!!   Het gebouw bestaat uit 2 delen: een hotel en CNN headquarters. Sommige hotelkamers hebben uitzicht op het binnenste deel van het gebouw en hoeven dus geen TV aan te zetten om het nieuws te bekijken. Dat wordt  immers op de grote schermen in de plaza uitgezonden. Verder staat er de grootste cq langste vrijstaande roltrap ter wereld. Het blijkt dat sommige mensen niet op deze roltrap naar boven durven wanneer ze aan de rondleiding beginnen. Wij krijgen sowieso een rondleiding met liften, want de trap is  ook niet scootmobiel proof.   Om 10.30 gaan we dan van start met onze min of meer private tour - we zijn de enige drie. We beginnen in een soort bioscoopzaal waar we uitleg krijgen over de werkwijze van het uitzenden en zien in het klein wat de regiekamer ziet. Ook kunnen we inluisteren op een programma dat op punt van beginnen staat, maar helaas is er geen programma dat gaat beginnen, dus helaas. Aan wat we te horen krijgen kunnen wij geen touw vastknopen en diegene die ons rondleidt, Nico, ook niet.   Vervolgens gaan we naar een ruimte waarin een bureau staat met een autocue (weet niet of je het zo goed schrijft, maar ik denk wel dat je begrijpt wat ik bedoel). Hier legt Nico  ons uit hoe een nieuwsuitzending in zijn werk gaat. De autocue kan alle kanten op bewegen zodat het altijd voor de nieuwslezer zichtbaar is. De zinnen in de tekst zijn niet langer dan vier woorden. Op deze manier houdt de nieuwslezer zijn/haar ogen stil wanneer het nieuws wordt voorgelezen en wekt men de indruk dat de nieuwslezer ook echt met de kijker in gesprek is. Het is voor de nieuwslezer duidelijk herkenbaar wat wel en niet uitgesproken moet worden. En mocht de autocue stil vallen,  dan heeft men altijd nog de papieren die men in de hand heeft, waarop de  tekst staat. Wanneer de autocue break aangeeft, weet de  nieuwslezer dat hij/zij een vel moet 'omslaan'. Ik mag uitproberen hoe het enigszins aanvoelt om het nieuws voor te lezen. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. De autocue past zich aan aan de spreeksnelheid van de nieuwslezer, maar  dan komt ook  nog es het vloeien voorlezen om de hoek kijken. En als je daar over na  gaat denken, dan is het klaar. Maar op zich deed ik het zo slecht nog niet :-)   Naast het bureau hangt een groen scherm. Nico legt uit hoe men voorheen het weer  presenteerde staande voor het groene scherm en hoe het groene scherm ook voor grappige special effects gebruikt wordt in films. Want als je iets groens aan hebt, dan valt dat volledig weg tegen de achtergrond en lijkt het net of  je bijvoorbeeld een been of arm mist. Tegenwoordig wordt het groene scherm echter niet meer gebruikt en maakt met gebruik van meer high tech mogelijkheden en computeranimatie.   Vervolgens werpen we een blik in Studio 7. Studio 7 omdat deze studio op de 7e etage ligt. In de studio staan 3 computer gestuurde camera's die zo'n $ 300.000 per stuk kosten. Er is nog wel een camera die ook nog door een cameraman bestuurd wordt, maar die wordt niet vaak meer gebruikt. Wanneer er dus een uitzending is, dan staat de presentator alleen in de ruimte. De volgende ruimte die wij bezoeken is de news room. Hier gebeurt het echte werk. Omdat er 24 uur per dag gewerkt  wordt, zijn er altijd mensen in deze ruimte aan het werk. Het is best interessant om te zien hoe het allemaal in zijn werk gaat. Daarna werpen we nog een blik op HLN news room. HLN is een onderdeel van CNN. Voorheen toen we in de 'bioscoop' zaten, zagen we nog een dame die met een uitzending bezig was dan wel een opname voor  een uitzending maar die dame is nu niet meer in de studio helaas. En dan zit de rondleiding erop.   Lunchen doen we bij Subway. Daar hebben ze best lekkere en gezonde broodjes die  je helemaal zelf kunt samenstellen qua beleg. Hoeven we tenminste niet naar die snelle hap tent van gisteren. Het is  nog maar een kort stukje naar het aquarium. De temperatuur is goed, maar het miezert al een beetje. De voorspellingen waren ook heel slecht, dus we zijn voorbereidt.   Het aquarium ruim opgezet en je kunt er eigenlijk niet verkeert lopen. Er is een grote centrale ruimte waarop alle attracties uit komen. Als eerste gaan we naar de Ocean Voyager. Even kijken waar we straks gaan zwemmen. De Ocean Voyager is een grote watertank die: 23,8 miljoen liter water bevat met een temperatuur van 24-25 gr C, een diepte heeft van 6.1 - 9.1 meter en 70x39 meter groot is. De tank bevat 5500-6500 vissen van 50 - 60 verschillende soorten. De grootste vissoort is de walvishaai. Er zwemmen vier van deze vriendelijke giganten rond. De grootste van de vier is tussen de 8 - 9  meter lang. Verder zwemmen er  diverse reuze manta's, hele grote roggen, diverse andere soorten haaien (oa. zwartpuntrifhaai, zusterhaai, zaaghaai, guitar sharks en zandhaaien) en super grote tandbaarzen van ca. 2 - 3 m. En het is juist voor deze tandbaarzen dat we moeten oppassen. Ze zijn erg nieuwsgierig en teritoriaal. Er is een tunnel waarmee je onder de tank door kunt lopen. Schitterend om te zien. En nog mooier is, straks liggen we zelf in deze enorme bak met water tussen de vissen.   Maar eerst is het tijd voor de dolfijnshow. Wat een groot theater is dit. En hoeveel mensen er in kunnen, niet te geloven. Het is een best een grappige show en duurt ca. 35 min. Na de show nemen we nog een kijkje bij de Coldwater Quest voor een kijkje bij de Beluga's, zee-otters en pinguins. Sindskort is het ook in dit aquarium mogelijk om een close-encounter te boeken met deze vriendelijke walvissen. Voorheen kon het alleen in San Diego Seaworld. Dan is het tijd om ons te melden voor onze duik. Het is nog even wachten, maar dan gaat het gebeuren. Tiny moet om 15.45 bij de balie terug zijn, hij wordt dan door iemand begeleidt naar de diverse punten waar hij dan samen met de andere familieleden foto's van ons kan maken. Eerst krijgen we een briefing over de duik en hoe die gaat verlopen. Vervolgens gaan we naar het basin om ons om te kleden. De spullen hangen klaar in de lockers die allemaal op naam staan. En de drijfvesten en tanks (stalen tanks ipv. lichtere aluminium tanks) liggen klaar op het ponton vanaf waar we in het water 'vallen'. Voor de kenners onder ons: we vallen zittend vanaf de kant voorover het water in. Maar voor we onze spullen omhangen, gaan we eerst allemaal op de foto.   Na een korte briefing door de dive master gaat het gebeuren. Eenmaal in het water zakken we met de benen eerst naar beneden. Op deze manier zijn we ons beter bewust van de omgeving. Met zoveel vissen in de buurt en andere duikers is het belangrijk dat  je zonder kleerscheuren afdaalt. Dan is het allemaal in een halve cirkel bij de videograaf wachten op de rest. Twee personen hebben enigszins moeite met het afdalen maar extra loodjes hebben dat zo opgelost. Een vrouwtje heeft super moeite met haar drijfvermogen. Ze zit naast mij en ik probeer haar beneden te houden, maar dat lukt niet. Gelukkig hebben we de videograaf en de safetymaster die in kunnen grijpen. Neem niet weg dat er een verpleegsterhaai in het gedrang komt en bij het manouvreren om weg te komen met haar achterlijf langs mijn arm en benen afglijdt. Eenmaal alles controle gaan we achter de dive master aan. Eerst over de watertunnel zwaaien naar de 'achterblijvers' en andere gasten. Vooral kindjes vinden het een hele happening. Daarna naar het diepere deel. We waren al gewaarschuwd enkele manta's en roggen en een van de walvishaaien zijn erg nieuwsgierig en die zullen dan ook heel dichtbij je komen. Bij het grote raam (over de volle hoogte van de tank) kunnen de achterblijvers weer foto's van ons maken. De kindjes aan de achterkant van het raam vinden het maar wat geweldig al die duikers.   Na de fotoshoot gaan we op ons gemak op de grond zitten en visjes kijken. En het duurt niet lang of de roggen en de walvishaai komen er aan voor een kijkje heel dicht bij. Wanneer de walvishaai voor de 2e keer heel dicht over mij heen zwemt moet ik moeite doen om niet even vlug mijn arm omhoog te steken om hem over zijn buik  te aaien want zo dicht zwemt hij over mij heen. Het is echt strikt verboden om de dieren aan te raken. Een van de roggen raakt mij op een gegeven moment zelf bijna aan wanneer hij mij passeert. Maar dat doet hij zelf. Het is ook zo dat jij aan de kant moet, want de walvishaaien, manta's en roggen blijven gewoon zwemmen. Een paar keer worden we strak voorbij gezwommen door de guitar shark. Dit is een rogachtige haai, dus echt bijten kan hij je niet. Wel moet de safety master een paar keer een al te nieuwsgierige haai bij Marco wegjagen voor het al te spannend wordt. De duik zou een 30 minuten duren, maar als we uiteindelijk weer boven komen, blijkt dat  we 40 minuten onderwater zijn geweest. Wat een intens fantastische ervaring zeker om de walvishaaien een keer zo dicht bij te zien. Het is dan wel in een tank en niet in het wild, maar toch. Voor we de kans hebben ze een keer mogelijk  in het wild te zien, is dit de tweede beste optie. Na het douchen, worden we samen met de achterblijvers naar de briefing room gebracht waar de duik wordt nabesproken en wordt de film getoond die de videograaf heeft gemaakt. Het is een hele leuke film geworden die wij natuurlijk kopen. Het geld wordt gebruikt voor research en onderhoud, dus het is goed besteed. Terwijl wij met het laatste stuk van onze duik bezig waren met de aansluitende douche, heeft  Tiny samen met de andere familieleden een rondleiding achter de schermen gekregen met goede tekst en uitleg over ook de verzorging van de dieren in het aquarium.   Het aquarium  is al gesloten wanneer wij naar buiten worden gebracht. Marco en ik hebben nog een aantal dingen niet gezien, maar dat boeit niet. Wij hebben gedoken met de vriendelijke reuzen van de oceaan. Buiten regent het dat het giet. Gelukkig kunnen we via de  overkapping naar de garage en gaan we terug naar het hotel. Het is 18.10 uur wanneer we terug zijn. Gezien het weer besluiten we om in het hotel te eten, hetgeen een goede keuze bleek te zijn. Na het eten is het koffers klaar zetten, morgen gaan we door naar Montgomery een ritje van ca. 250 km.